zondag 31 maart 2013

Het Nieuwe Leren. Tien jaar later.






 
Over een paar weekjes gaan we weer eens een dagje cultuur opsnuiven in een van onze mooie Nederlandse steden. Mijn oud-collega en ik. De collega van wie ik tijdens ons organisatiegebonden leven de voor mij meest verhelderende  opmerking hoorde: “Klopt Els, maar over tien jaar ”.
Het was de tijd van Het Nieuwe Leren en de oprukkende commercialisering van de onderwijsadviesbureaus.

 
Nog juist hadden we als projectgroep kans en gelegenheid gekregen om de eerste ontwikkelingen binnen het Nieuwe Leren vorm te geven.
Kansen en gelegenheid die steeds meer aan euro ’s werden gekoppeld. Lastig voor mensen die gericht zijn op inhoud, leer- en onderwijsprocessen  en niet op bedrijfsprocessen met accountants en koude acquisitie.  Toen, in die tijd..

 
We ontwikkelden met een groep gemotiveerde adviseurs de Kantelkaart van het Nieuwe Leren. Een uitvouwbare kaart met duiding van aspecten van het Nieuwe Leren voor leerlingen, leraren, onderwijs en met de uiteindelijke doelstelling: ontwikkeling van onze kinderen, onze leerlingen. Alles compleet met kenmerken en daarbij passende praktische uitwerkingen.

Het mooie was dat je die “kant van de zaak” kon uitvouwen die op dat moment aan de orde was. Praatstof biedend voor de directeur, bestuurder of de leraar. Uiteindelijk kon je de plaats van het gespreksonderwerp in het geheel  laten zien.
Hadden we alle aspecten uitgebreid uitgewerkt? Absoluut niet! Dat was het gesprek. Over wat bij de gesprekspartner paste en zijn/haar ideeën over het Nieuwe Leren.

 
Er was wel een aandachtspuntje. Als adviseur was het wel noodzakelijk dat je van theorieën, ideeën en ontwikkelingen op de hoogte was. Dat je geloofde en zag dat het onderwijs aan het veranderen was.
En dat het management en je collega ’s deze,  uiteindelijk niet voorbijgaande “hype”, zagen zitten. Het pad zagen dat het onderwijs aan het lopen was. Dat dit alles heel veel tijd en dus geld zou kosten.
Het broodnodige vertrouwen vanuit de organisatie dat je als projectleider en als projectgroep voor activiteiten binnenshuis  en buiten de deur, nodig hebt.
Ik zal u zeggen: het was  “a problem to solve”.

Het was tien jaar te vroeg voor het Nieuwe Leren. En er waren ook andere belangen: persoonlijke, inhoudelijke en zakelijke.
De projectgroep werd in de organisatie wegbezuinigd en ik heb de onderliggende filosofie van de Kantelkaart gevonden in de visie en uitgangspunten van Essentieel Leren met praktijkuitwerking door het werkconcept Critical Skills.

Ik ben nog altijd blij dat we het steeds hadden over nieuwe en andere vormen van leren….
En dat we de focus hadden op datgene waar het echt om gaat: ontwikkeling van mensen, de relatie met zichzelf en de ander, het in balans-zijn. Van alle tijden.
Wat ik hedentendage wel razend interessant vind is de impact van ICT en Social Media op leren en onderwijs; hoe we daar mee om (kunnen) gaan.
De eerste voorbeelden gloren….
Hoop u over tien jaar weer te ontmoeten!

 

Els Snels
Initiatiefnemer Stichting Essentieel Leren en
Werkconcept Critical Skills in Nederland.

Op de Scoopit hierover:
http://www.jsw-online.nl/assets/documentenservice_zen/jsw/archief/2004/04_december_2004/jrg89-december2004-snels-dekantelkaart-evolutieenrevolutie.pdf

http://jswlezers.blogspot.nl/2006_02_01_archive.html

Geen opmerkingen:

Een reactie posten